"In het najaar van 1987 gooide Dokoupil maar weer eens wat briketten in de grotoe gietijzeren kachel die zijn Keulse atelier ternauwernood verwarmde. Ik zat er urenlang bij hoe een broodmagere Spanjaard hem de les las over zijn foutieve kleurgebruik. Alfonso was namelijk een astroloog en om ons heen stonden bijna voltooide schilderijen met tekens van de dierenriem. Daar moesten groene accenten, hier moest een punt van een staart rood, hoe kon dat teken nu zo onevenwichtig blauw zijn, en een vuurteken zonder gouden vlekken was ondenkbaar!
Alfonso, de enige zelfverklaarde macrobioot die ooit voor mijn ogen een heel pakje Ducados-sigaretten oprookte, wist niet van ophouden. Dokoupil ondertussen liep met kwasten en potjes verf van het ene schilderij naar het andere om de acceptabele suggesties te verwerken. Over de onacceptabele invallen van Alfonso werd lang en vinnig getwist. De schilder die het welbehagen van het oog verdedigde tegenover zijn verbeten adviseur, die oreerde over de eisen van de kleurensymboliek. Altijd weer verzon Dokoupil een speelse oplossing, die op beider instemming kon rekenen.
Voor Dokoupil was de astrologie een helder en ordelijk sprookje. Oud en esoterisch, maar tegelijkertijd populair en vluchtig. Iedere serie die de schilder maakte kon je opvatten als een schilderkunstige expeditie, zei ik tegen hem, de ene keer was het een 'cover' van kunsthistorische traditionals, een andere keer het uitproberen van een concept of een techniek. Maar waar was hij met al die expedities nu op uit?
Toen ik die vraag had gesteld dacht hij lang na en zei toen, opvallend zachtjes: 'Pleasure'."
Dirk van Weelden in "Elke wolk is een weg", uitgegeven door het Centraal Museum in 2002.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten