Michael Borremans in zijn atelier. (bron en foto: Isabelle Pateer)
Michael Borremans in zijn atelier.
"Ik ben allergisch voor herhaling. Vorig jaar, na vijftien jaar in hetzelfde atelier bij mij thuis in Gent te hebben gewerkt, had ik het gevoel dat ik de focus kwijt was. Ik begon mijn werk en mijn werkwijze fundamenteel in vraag te stellen. Daarom ben ik op zoek gegaan naar een andere ruimte, en sinds september 2012 is deze oude schoolkapel mijn tweede werkplaats. Ik vind het aangenaam om twee ateliers te hebben. Ik leid nu een artistiek dubbelleven. Thuis werk ik tussen de soep en de patatten aan kleinere schilderijen, en in de kapel sluit ik me in sessies van twee weken op om me toe te leggen op de grotere werken - in die ruimte valt weinig anders te doen dan werken. Ik leef daar zeer spartaans, als een kluizenaar. Een kluizenaar in maatpak, weliswaar, want als ik onbevlekte nieuwe kleren draag, schilder ik beter. (lacht) Maar ik eet het minimum, en als ik moe ben, slaap ik op een stuk karton. Een luxueus bed zou hier misstaan. Ik zoek de bevrediging in mijn werk.
Schilderen doe ik op de plek waar vroeger het altaar stond. Dat is het focuspunt van het atelier. De lichtinval is er het best. Toch is het hier zelfs 's ochtends bij mooi weer vrij donker, want de ramen bevinden zich aan de schaduwkant. Daardoor werk ik voor het eerst in mijn leven met kunstlicht. Ik vind het niet prettig, maar het is noodzakelijk." (bron: music for a new society, foto: Charlie De Keersmaecker)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten