David Groot

1989. (bron: bap23, foto: Frans Schellekens)


2012.






2013.




2014.




2015.

Van 1983 tot 2015 werkte David Groot in een atelier in het gebouw van de Woonwerkvereniging BAP aan de Mauritskade in Amsterdam.

"Bij het afscheid van Mauritskade 23

Zoals gewoonlijk ben ik vanochtend vroeg naar het atelier vertrokken. Het was wat grijzig weer en dat leek een gunstige omstandigheid om het schilderij dat ik onlangs voltooide te fotograferen. In het ateliergebouw toonde zich het vertrouwde beeld: op de gangen was geen mens te zien en de werken aan de muren hingen er verweesd bij alsof men maar niet had kunnen kiezen tussen publieke presentatie of opslag. Kortom, niets duidde er op dat zich onverwachte zaken zouden openbaren. Op mijn verdieping gekomen had ik daar nog steeds geen idee van; de schok kwam pas toen ik de deur naar mijn atelier opende: ik werd bijna dertig jaar teruggeworpen in de tijd! In de grote vierkante ruimte zag alles er uit zoals toen ik er, dertig jaar geleden, net was ingetrokken; het interieur maakte met de lege wanden en de vloer zonder verfspatten een bijna maagdelijke indruk. Het duizelde mij en verdwaasd dwaalde ik in het vertrek rond; het schilderij dat ik wilde fotograferen was nergens te bekennen; er hing wel een ander werk, kennelijk nog in wording, dat ik heel goed herkende als The Price of Love uit 1984. In de hoek bij het raam stond weer die prachtige grijze, dubbelwandige, voor gas omgebouwde oliekachel terwijl in de andere hoek nog geen spoor te bekennen was van de doorgang naar het berghok waar later de meeste van mijn schilderijen in terecht zouden komen. Op de grote werktafel lagen tientallen studieuze tekeningen op transparant millimeterpapier als evenzoveel uitgangspunten voor toekomstige verwerking. Bij het aanrechtje aangekomen durfde ik na lang aarzelen in het daarboven opgehangen spiegeltje te kijken. Tot mijn opluchting was ikzelf niet teruggeworpen. Na nog met een snelle blik de gang ingekeken te hebben kon ik niet anders dan vaststellen dat de verandering zich alleen binnen de muren van het atelier had voltrokken!
Toen ik de tekeningen op tafel wat uitgebreider bekeek vermengde mijn gevoel van verwarring zich even met die opgetogen zenuwachtigheid die ik mij herinnerde van dertig jaar geleden; het gevoel aan het begin te staan van een enorme hoeveelheid mogelijkheden en inzichten. Als het werkelijk zo zou zijn dat dit vanaf nu mijn materiaal was, zou ik het anders aanpakken dan toendertijd; hoe wist ik nog niet precies, maar ik zou in ieder geval al te decoratieve neigingen proberen te vermijden. Of, zo vroeg ik mij ineens af, zou ik eigenlijk helemaal geen keuze hebben en veroordeeld zijn te maken wat ik zou moeten maken?
Het schilderij bleef onvindbaar, het heeft geen enkele zin er nog ergens naar te zoeken; sterker nog, zoals het er nu naar uit ziet moet het nog gemaakt worden! Zou ik het over dertig jaar, bij binnenkomst gewoon op de ezel zien staan en er alsnog een foto van kunnen maken? Of zal het helemaal niet zo gaan en zal mijn oeuvre een heel andere richting nemen? Voorlopig durf ik geen penseel meer aan te raken.


David Groot, oktober 2015"
(tekst en foto's: David Groot)

Inmiddels woont en werkt David Groot in Arnhem. (met dank aan David, hk)

> David Groot